Neskak VS mutilak??

Betidanik emakume eta gizonen arteko harremanak aztertzeari eskaini izan zaizkion denbora eta energia beste edozeri eskainitakoak baino askoz gehiago izan dira. Hori horrela izanda suposatu beharko litzateke harreman horiek normalizatuta egon beharko luketela, baina oraindik asko entzuten dira "emakumeak ulertzerik ez dago", "gizonezko guztiak berdinak dira" eta antzekoak.

Generoen arteko desberdintasuna horren handia da ezin dugula elkar ulertu? Elkar ez ulertze hori da matxismoaren sortzaile edo matxismotik eratorritako zerbait da? Ez dakit zein den erantzuna, baina nazkatuta nago beti betiko eztabaidak izateaz. Suposatzen da generoen arteko berdintasuna dagoela, jada barneratuta dagoela, batez ere generazio gazteetan. Hala ere, ez da zaila horrela ez dela kalean ikustea. 

Adibide bat jarriko dut. Kalean parrandan erdi mozkortutako gazte talde bat dago eta mutil batek neska bati "zorra" deitzen dio. Neska hori mutila izango balitz berdina gertatuko litzateke? Zein da neska horrek eman behar dion erantzuna? "Puto"? "Gigolo"? Eta zer gertatuko litzateke neskak mutila joko balu? Agian hurrengoan mutilak bi aldiz pentsatuko luke horrelakorik neska horri esan baino lehen, baina neska konkretu horrekin bakarrik funtzionatuko luke. Mutilen kasuan edozeini ezer esan baino lehen kontsideratzen den zerbait da, "hau esaten badiot jo egingo nau?", "bera baino indartsuago naiz?" eta hau pentsatu ondoren erabakiko litzateke zer egin. Neska guztiok hasi behar al dugu kolpeka? 

Ez dut uste biolentzia bidea denik. Beste mila eta bi adibide daude edozein adineko gizon eta emakumeren artean. Gizartean errotuta dagoen mundu ikuskera bat da eta urte eta esfortzu asko exijitzen ditu hori aldatzeak. Horretarako ordea aldatzeko gogoa izan behar da eta askoz errazagoa da "mozkorrik zegoen", "momentuko gauza izan da", "txantxetan zebilen fijo" eta antzekoekin elkar justifikatzea. Badakit hemen idatzitakoak ez duela ezer aldatuko, ez segituan behintzat. Hala ere, horrelakoak entzutean barruan sentitzen dudan inpotentziak bultzatu nau idaztera. Denon artean aldatu beharreko zerbait da. Zer egingo duzu zuk?

Hasierara bueltan

Gure eguneroko ekintza bakoitza aurrera jarraitzeko egiten dugu, hazteko, hezteko. Nerabeak garen momentutik gure helburua heldutasuna lortzea da. Baina zertarako? Askatasun pixka bat lortzeko edo gure bizitzarekin aurrera egiteko, ez du ardura. Denok nahi dugu pausoz pauso bizitzaren bidean aurrera egin, partxisean bezala.
Metaforarekin jarraituz, joko honetan gertatzen den moduan badaude momentuak berriro etxera bueltatu beharrekoak, berriro hasierara. Ba al dago tranparik egiteko modurik? Nik dakidala ez. Sekretua akatsik ez egitea dela diote. Ez dakit, nik oraindik ez dut horrelakorik lortu.

Looking back

Because we don't know what we have until we miss it, because everyone makes a mistake from time to time. Despite we know the theory, we still hurt people and we're still hurt.

As anyone, I would like to ask THE QUESTION. Why hurt someone else that way? Did it really help it? Did you think you'd enjoy?
The first times you feel... that you didn't deserve that. No way. But then, you unconsciuosly start protecting youserlf from all that shit. And you start hurting people as well. Is that the circle of life?

Think about it, that's the matter of this entry. I know that being questioned about you failures can be embarrasing, of course. But you should be the one to find out the reason. Even if it's just to be consistent with yourself. Don't let other's actions make you be someone you're not. Live your life.

Ekaitza

Jornada Komunikadores

Hoy en la Facultad de Comunicación y Ciencias Sociales de la UPV/EHU hemos tenido a Jorge de la Herrán y a Ugutz Txopitea de Agoranet durante la Jornada Komunikadores.

Estas jornadas sirven para que los profesionales miren hacia atrás y mantengan el contacto con la Universidad, pero sobre todo, sirven para que los alumnos nos empapemos de la realidad laboral en el sector.
Lo cierto es que parece que muchos estudiantes (por lo menos en mi entorno) vivimos en una burbuja mientras cursamos nuestros estudios y que esperamos a tener el título en la mano para estallar nuestra celda y respirar aire fresco. Pero, ¿por qué esperar? Estas jornadas y otros muchos eventos quieren sacarnos de ese letargo en el que vivimos, a ver si nos meten el gusanillo de informarnos, investigar y empezar a movernos en el mundillo por nuestra cuenta (no porque nos lo manden en clase, eso no cuenta).

Lo cierto es que la charla de hoy ha sido bastante motivadora, más que nada porque estos dos profesionales de Agoranet no sólo nos han expuesto sus campañas más interesantes, sino que han hablado también de las dificultades que se encuentran en el sector y de la importancia de ir renovando los sellos de calidad logrados (sin estos no se podría participar en diferentes competiciones públicas para lograr hacerse con campañas).

Por ahora "hasta aqui puedo leer", ya descubriremos más aspectos interesantes de la charla cuando se publique en komunika.info . Por ahora os dejo pensando en lo dicho por Jorge de la Herrán: "No juguemos al tennis, juguemos a palas", que viene diciendo que no hay que jugar para ganar o perder, sino para que no se caiga la pelota - colaboración.

Ikasle baten gutuna

Maite Atutxa

Gaur goizean klase ostean, twitter, blogger, dipity, tumblr eta bestelako sare sozialei eta hauetan nola idazteari buruz beste txapa bat entzun ostean, joan zen urtean klaserako irekitako bolg honetan barriro idazten hastea erabaki dut.

Egia esan, komunikazio zientzietako irakasketetan garrantzi handia ematen diete internetek eskaintzen dituen tresnei. Behin eta berriz esaten digute interneten gure marka uzten hasi behar dugula unibertsitatetik, eta ahal izanez gero, lehenagotik. Gainera, hedabide tradizionaletako hizkuntza/lengoaia aztertzeaz gain, interneten nola idatzi irakasten digutela suposatzen da.

Hala ere, hezkuntza modeloan arazo larriak daudela esan daiteke. Zein da hizkuntza bat ikasteko prozesu naturala? Hizkuntza hori entzutea, kontestuaren arabera ulertzen hastea, soinuak kopiatzea eta erabiltzen ikastea, eta azkenik, ondo erabiltzea. Unibertsitatera orain dela urte batzutatik orain arte sartu diren ikasleek hor abantaila dutela esaten da behin eta berriro, eta horrela da, batez ere guk urtetxo batzuk badaramatzagulako sare sozialak erabiltzen, modu pertsonal baten bada ere. Non dago arazoa beraz?

Arazoa zera da, zibertresnak erabiltzen ikasteko asignaturak ditugu, horretarako espreski sortuta daudenak. Ba horietan ez da  gauza handirik ikasten, plataforma desberdinak eraklutsi, egun batean landu eta gero ez delako horiek erabiltzeko ohitura sustatzen. Egun batean blog bat ireki, idatzi eta beste gauza batera. Horrela ikasiko dugu? Baditugu asignaturak irakasleek beraiek nahi dutelako, bioi komeni zaigulako irakasgaiarekin lotutako plataformak erabiltzen irakasten digutenak ere (blog hau horren erakusle da).

Beraz, nik esango nuke arazoa betikoa dela. Irakasleak zertarako daude? Klasea emateko? Liburu eta artikulu interesgarriak idazteko? Irakasteko? Bakoitzak egiten duena egiten duela, ilusioz egin behar du, benetako gogoa izan behar du horretarako. Beraz, benetan ikasleoi internetek eskaintzen dituen tresnak erabiltzen irakatsi nahi diguten irakasle horiei, jarraitu zuen horretan. Zuok ere erabili plataforma horiek, ohitu erabiltzera eta guri pasatu ohitura hori, irrika hori, ilusio hori. Irakasten duzuen horretan "el ultimo grito" zein den jakin behar duzue, eta erabiltzen ikasi. Eguneratu itzazue zuon profilak, argazkiak aldatuz, egunon esanez, dituzuen mezuak irakurriz... Edozer, baina egizue. Ez esan zuon ikasleei internetek eskaintzen dituen tresnak oso erabilgarriak izango direla beraien eguneroko bizitzan, beraien lanerako, etab. Ez esan, erakutsi, irakatsi.

Different usages of languages variations in media

As media takes a very wide range of TV shows, programmes, ads, articles and so on, the language variation is also wide, as in each kind of media product the audience, the communicative purpose... are different and the producers have to find out the best way to transmit what they want.

            As far as I’m concerned, TV is the best media to analyse this fact, as there are different types of programmes and shows and the different languages are easier to be seen.

            The most common language is the formal one because it is used in the news, documentals, researches and so on, as the main objective is to give impersonal information to the audience.

            However, nowadays Tv is changing a lot as most of the shows now are humourous because of the audience they gain, and most of times, the beused language is more informal as it is more expressive than the formal one. So, it can be concluded that informal language humour shows attract more people because it seems more real.

            This can be the reason of the success of some new TV shows in Basque such as Finlandia and Wazemank, where they use dialects or the contrast between dialects and standard Basque to make humor and parodys about Basque lifestyle.

http://www.youtube.com/watch?v=hdnRkquShGk

            As we can see on this video, the language they use is a dialect and they have chosen it to make a video where they laugh about some TV programmes where a guy climbes mountains or makes expeditions.

            There are lots of examples like this, also on films like Aupa Etxebeste or Kutsidazu bidea Isabel. Catalan has also lots of examples like this one on TV shows like apm?, where they show Spanish people’s videos and mix them with other video’s pieces in order to make comments and jokes.

           

            As a conclusion, in my point of view the informal language is used to make humour because daily things are funny and the language we use every day is the informal one.